Het optreden op 5 mei: de setlist en nieuws

De setlist van 5 mei, de Lawei te Drachten (13.00-14.00 uur, gratis!):

* Little Fly (klassieker; zeurderig liedje over het doden van een vlieg)
* A Farmer's Son (enthousiaste, bluesy, melodieuze en swingende ode aan de besluiteloosheid; Hendrix-invloeden)
* One Heck of a Lot (één van de eerste liedjes die ik schreef; poppy en stoer, klinkt als een kruising tussen de vroege Bryan Adams en Hendrix)
* Indian Girl (betoverende zwijmelhit over Pocahontas)
* Your Good-Times Novelette (logge britpop met gepassioneerd apathische zang)
* She Leaves, She Opens the Window (lyrische, intense ballad met tokkelgitaar en lijzige zang met lang aangehouden noten)
* Botherbugger (poppy en raar; pet-shop-boys-achtige zang in de coupletten; op holgeslagen gospelfunk in 'r refrein)
* Johnny Go to the Loo (punk met een knipoog naar het middelbaar onderwijs)
* Filling Out Coordinates (alt.country hit)
* The Final Flattening of Proudheart Hill (verpletterende gitaarballad over lijden en vergelding)
* I Need Your Love in Dangerland (dampende, melodieuze pop-rock)
* Beyond the Age of 8-bit Computers (kort, melodieus met typische staccato-baspartij)
* Blame it on the Amalgam (tikkeltje jazzy en gestoorde rock)

en als toetje:

* You Belong to Me (swingende gitaarriffs, zang knipoogt naar Eric Clapton)
* The Blood Dried Up (het ultieme beatlesesque swingende gitaarpopliedje over de effecten van de liefde op het darmenstelsel)

Sicco, Gerben en ik hebben ondertussen op maandag 9 april voor de eerste keer geoefend voor het optreden. Arme student als ik ben heb ik alleen maar waardeloze rotzooi, dus gelukkig mocht ik in Sicco's muziekwinkel gitaren en spullen uitzoeken. Gerben kwam helemaal uit Zeeland die dag. Sicco en Gerben hadden elkaar al zo'n 2 jaar niet meer gezien en waren bij het weerzien als twee jonge honden die dolblij tegen elkaar opspringen.
Bij Sicco thuis in de geluidsdichte ruimte van zijn muziekschool hebben we van de namiddag tot een uur of half tien in ieder geval het hele repertoire kunnen doornemen. 's Avonds haalde Mieke chinees, wat best erg lekker was, op één bakje na dat gevuld was met een vlezige substantie die rook naar de bacterieregen van een niesbui van een vreselijk zieke verkouden hond.
Tijdens het oefenen sloeg af en toe de meligheid behoorlijk toe, wat de sfeer natuurlijk slechts ten goede kwam. Gerben stond af en toe zo wulps te swingen dat ik mijn stembanden bijna niet meer onder controle kon houden.
We zullen zeker nog twee keer moeten oefenen, en met de krappe agenda van Gerben en mijn kaakoperatie er tussendoor wordt dat wat lastig.

De set is echt een hele mooie, chronologisch opgebouwd, van 1995 tot nu. Er zit van alles tussen, van een lange lyrische ballad ('She Leaves, She Opens the Window') tot nog geen anderhalve minuut durende pretpunk ('Johnny Go to the Loo').

We schijnen buiten te spelen. Wellicht is er aardig wat volk op de been. Wij hebben er wel zin in. Laat de Canadezen maar komen!